Previous Lesson -- Next Lesson
4. Filippiyada Jamoatning Shakillanishi (Havoriylar 16:11-34)
HAVORIYLAR 16:19-24
19 Cho'rining ho'jayinlari endi daromad umidi yo'qolganini ko'rib, Pavlus bilan Silani tutganlaricha markaziy maydonga, shahar mahkamasiga sudrab bordilar. 20 Ularni Rim ma'murlarining qoshiga chaqirib: - Bu odamlar yahudiy bo'la turib, shaharimizni to's-to'polon qilib yurmoqdalar! 21 Biz rimliklarga qabul etish va bajarish mumkin bo'lmagan odatlarni targ'ib qilmoqdalar, - deyishdi. 22 Olomon Pavlus bilan Silaga yopirila boshlagach, ma'murlar ularning ust-boshini yirtib olib, kaltaklashga buyurdilar. 23 Ularni juda ko'p kaltaklashgandan keyin zindonga tashlab, qattiq qo'riqlashni zindonbonga buyurdilar. 24 U ham olgan amriga ko'ra, ularni zindonning ichki bo'lmasiga qamab, oyoqlarini kundalab qo'ydi.
Many rich people considered the slave girl to be a milk cow. They did not care about the psychological suffering of the demon-possessed girl, for they were accumulating much money through the devil’s lying and craftiness working in her. They flamed up with rage when their source of sordid gain was suddenly interrupted. They seized hold of Paul and Silas and violently dragged them before the authorities, where they accused them of causing mutiny in the city. They did not, of course, tell how the apostles had delivered the possessed girl from her nightmare.
Ko'plab boy odamlar bu cho'ri qizni sigir sutidek hisoblar edilar. Ular jinga chalingan qizning ruhiy azoblanishi haqida o'ylamas edilar, chunki ular undagi iblisning yolg'oni va nayrangni ishlatishi orqali ko'p pul jamg'arishayotgan edilar. Ularning jirkanch yutuqlarining manbasiga to'satdan halal berilganda ular g'azabdan tutab ketdilar. Ular Pavlus va Silani shaharda g'alayon sababi bilan ayiblagan joyda hokimyatlar oldida ularni ushlab zo'ravonlik bilan sudradilar. Albatta ular bu havoriylar qanday qilib jinga chalingan qizni bosinqirashidan qutqarganliklari to'g'risida aytishmadi. Instead, they brought false accusations against them, claiming they were rebellious Jews who had introduced undesirable customs not suitable for honest Romans. They awoke the zeal of the retired soldiers living in Philippi, for the owners of the fortuneteller were known and respected people. So the roaring multitudes began clamorously moving toward the magistrates’ court. When the magistrates saw that public opinion was decidedly against the two Jews one of them made a sign to their lictors, whose job was to see that the offenders were punished. They attacked the apostles, tore their clothes, stripped them of their clothing, and beat them severely and violently. They made fun of them before the mocking multitudes.
Balki ular sofdil Rimliklar uchun noma'qul urf-odatlarni tanishtirgan Yahudiy g'alayonchilari deb davo qilib, ularga qarshi yolg'on ayiblar keltirishdi. Ular Filippida yashayotgan nafaqaga chiqqan askarlarning qiziqishlarini uyg'otishdi, chunki folbinning egalari taniqli va hurmatli odamlar edi. Shunday qilib olomonning xayqirig'i sehirgarlarning sudi tomon shovqin-suronlik bilan qimirlashni boshladi. Boshliqlar umumiy fikr ikki Yahudiylarga qarshi ekanligini va ulardan biri ularning ishi ozor beruvchilar jazolanganligini ko'rishi kerak bo'lgan ularning bog'liqlikalriga belgi qildi. Ular havoriylarga hujum qilib, kiyimlarini yirtib, yalang'ochlab ularni qattiq qo'llik bilan va zo'ravonlik bilan kaltaklashdi. Ular mazah qilayotgan olomon oldida ularni mazharalashdi.
To be able to later inquire more fully into the activities of these two beaten troublemakers, they were thrown into a narrow, dirty inner cell of the prison, with their backs bleeding and their bodies exhausted and suffering pain. Moreover, they fastened their feet in the stocks, heavy blocks of wood, and handcuffed them with heavy chains to keep them from fleeing.
Bu ikki kaltaklangan muammo keltiruvchilarning harakatlariga to'liq keyinroq surishtirib, ularning qonayotgan, holdan toygan va og'riqdan azoblanayotgan tanalari bilan ularni tor, iflos zindonga otdilar. Ayniqsa, ular yog'ochdan og'ir to'sin bo'lgan zahiralarga havoriylarni bog'lab, ular qochib ketmasliklari uchun og'ir zanjirlar bilan ularni kishanladilar. What entered the minds of these poor prisoners? Did they curse the Romans? Did they feel sorrow and regret for freeing the fortuneteller from her demon? Were they afraid of a consequent attack against the newly growing church? No, they had none of these thoughts, for the prisoners were speaking to their Lord in prayer. They blessed their persecutors and with thanksgiving recognized that they had participated in bearing the cross of Christ.
Bechora zindonband etilganlarning miyyalariga nima kirdi? Ular Rimliklarni la'natladilarmi? Ular bu folbinni iblisdan ozod qilganlari uchun achinishni va afsuslanishni sezdilarmi? Ular yangi o'sayotgan jamoatga qarshi hujumdan qo'rqdilarmi? Yo'q, ularda bu fikrlarning hech biri yo'q edi, chunki hibsga olinganlar ibodatda Rabbiylari bilan gaplashib turishar edi. Ular quvg'in qilganlarni duo qilib minnatdorchilik bilan Masihning xochini olib yurishda qatnashganliklarini tushunishdi.
HAVORIYLAR 16:25-28
25 Tun yarimlab qolganda, Pavlus va Sila ibodat qilib, Xudoni kuylashar edi; mahbuslar esa ularni tinglab turishar edi. 26 To'satdan shiddatli zilzila yuz berdi-da, qamoqxonaning poydevorini silkitib tashladi. O'sha zahoti barcha eshiklar ochilib, hammaning kishanlari bo'shab qoldi. 27 Zindonbon esa uyg'ongan zahoti zindon eshiklarining ochilib qolganini ko'rdi. U qilichini qinidan sug'irib, o'zini o'ldirmoqchi bo'ldi, chunki mahbuslar qochib ketishgan, deb o'ylar edi. 28 Lekin Pavlus baland ovozda baqirib: - Zinhor o'z joninga qasd qilma, biz hammamiz shu yerdamiz! - dedi.
Yer haydovchilar uzun egat olib, ularning orqalarida yer haydadilar. Biroq havoriylar muloyim singillar orqali mehmondorchilik qilgan mehmonxonada qolishmadi. Balki ular zulmat bo'lgan iflos zalda o'tirishlari uchun zanjirlar va zahiralar bilan bog'lab qo'yilishgandi. Ular na la'natladilar va na yig'ladilar, balki ular birgalikda madhiya kuylashni boshladilar. Ular past ovozda ibodat qilish bilan qoniqishmadi, chunki ularning yuraklari minnatdorchilik va ulug'lash bilan to'lgan edi. Ular Asiyoda davom etish uchun Muqaddas Ruh orqali taqiqlashdan keyin Makedoniyada Masihning zafaridan sevindilar.
Masihning zafarining ertalabi Yevropada porlashni boshladi. Zulmat ko'tarilishni boshladi; O'limdan Tirilganning ismi e'lon qilindi. Yerda Xudoning shohligini tarqatish uchun va buni buzib halal berish uchun juda katta to'siq yo'q. Bu ikki azoblanayotgan havoriylar boshqa mahbuslar ularni eshitishlari uchun baland ovozda madhiyalarni kuylashdi. Ulug'lash qo'shiqlari osmonga yetib borishni boshlaganda tunning yarmi edi.
Havoriy kitobidagi bu hodisa jamoat tarixida azoblangan va quvg'in qilinganlarga dalda manbayi bo'ldi. Tun yarmida ko'tarilayotgan ulug'lash qo'shiqlari bilan Xudo to'satdan farishta orqali yoki vahiy so'zlari bilan emas, balki kuchli yer qimirlash orqali javob berdi. Boshida ularga buni iblis ularning azoblariga qo'shishni xohlagandek tuyilgandir. Shipdan ularning ustilariga tosh va tuproqlar qulashni boshladi. Tezda qamoqxona eshiklari ochilib, ularning qiynoq zanjirlari bo'shadi. Pavlus bu hodisadan qat'iy nazar buni qochib qolish uchun daf'adek bundan foydalanmadi. Mahbuslar chuqur hayratda qolib havoriylarning qo'shiqlari orqali qo'rquvga tushdilar. Bunga yer qimirlash bilan Xudoning javobidan keyin ular qimirlashga jur'at etmadilar. Hammalari ularning gunohlari ustidan bo'lgan Xudoning hukmidan qo'rqishni boshladilar.
Zindonning qo'riqchisi o'rnidan sakrab turdi. Qamoqxonaning eshiklari ochiqligini ko'rib, u hamma mahbuslar qochib ketgan deb tahmin qildi. U qo'lidan qochib ketishganidan uyalib, sudda uni kutayotgan narsadan, og'riqli azobdan, unga bo'lgan o'limdan, va oilasiga bo'lgan qullikdan qo'rqib ketdi. Shunday qo'rquvlar va hayollar bilan chulg'angan posbon o'z joniga qasd qilishni istab qilichini qinidan sug'irdi.
Pavlus zindonbon qilich bilan o'zini o'ldirmoqchi bo'lib turganini ko'rib, baqirdi: “To'xta! Zinhor bunday qilma! Qo'rqma! Hech kim qochib ketgani yo'q. Hamma mahbuslar shu yerda!” Pavlusning ovozidagi sevgi va bu muloyim so'zlardagi dalda haqoratlarga, la'natlarga va mahbuslardan eshitish uchun o'rgatilgan bu hukumat xizmatchisiga baqirishiga qarshi edi. Agar mahbuslarga qochishga imkoniyat berilganida, ular aniq birinchi qorovullaridan qasos olib, keyin bunday qilar edilar.
Qanday g'alati va boshqacha bu manzara! Qamoqxona eshiklari ochiq, lekin mahbuslar hayvonlardek hujum qilishmayapdi. Ulardan biri bo'lgan Pavlus undan unga zarar yetkazish uchun emas balki yumshoq so'zlar bilan va mexribonchilik bilan so'rayapdi. Bu so'zlar zindonboning barcha hayolidan oshib, unga zarba berdi. U dushmanlari uni sevganini va rosdan ham o'zini o'ldirishdan uni saqlab qolganlarni ko'rib juda hayron qoldi. Uning ko'zlari keng ochilishni boshladi. Uning fikrlari u qattiq tushda bo'lganidek boshi orqali suzardi.
IBODAT: Ey barhayot Rabbiy, biz umidsizlikka tushib qolganimizda va gangirab qolganimizda Sening muloyim ovozingni eshitaylik. Umidimiz yo'qolganda sevgi so'zingni eshitishga bizlarni o'rgat. Biz hech qachon o'lmasdan yashashimiz uchun O'zingning yupanchingga bizlarni yaqinlashtir.
SAVOL 81: Nima uchun tunda azob tortgan mahbuslar madhiya kuylashdi?