Home -- Turkish -- Ephesians - 047 (Intercession for the missionary to the nations)
Previous Lesson -- Next Lesson
EFESLİLER - Ruh'la Dolun
Mesihin İncilinde Pavlusun Efeslilere Mektubu
B - Hıristiyanların ev düzeni (Efesliler 5:21 - 6:9)
Ulusların elçisi için dua (Efesliler 6:19-20)
Efesliler 6:19-20
19 Ağzımı her açtığımda bana gerekli söz verilsin diye benim için de dua edin; öyle ki, Müjde'nin sırrını cesaretle bildirebileyim. 20 Uğruna zincire vurulmuş durumda elçilik ettiğim Müjde'yi gerektiği gibi cesaretle duyurabilmem için dua edin.
Pavlus bozuk dünyamızda gerekli olan Tanrı elçisinin silah donanımını sıraladıktan sonra, dinleyici ve okuyucularından kendisi için dua etmelerini ister. Kiliselerinden istedikleri aynı zamanda Kutsal Ruh’un sesi için de çok tipiktir.
Rab İsa çarmıhta giderek artan acıları içinde ettiği duada, ağrılarının azalması veya bir an önce durmasını değil, düşmanlarının bağışlanmasını dilemiştir. Göklerdeki Baba’sından kendisini değil, düşmanlarını kurtarmasını ister. (Luka 23:34) Hemen yanında çarmıha gerilmiş haydudun bu sese kulak vererek, gerçeği anlaması ve inanması O’na sunulan bir armağan olmuştur. İsa kendisini dinleyene “bugün benimle cennette olacaksın” der. (Luka 23:43)
Aynı şekilde Pavlus da can sıkıcı tutukluluğunun bitmesini, daha iyi bir yemeği veya Roma mahkemelerinde haklarının savunulmasını istememektedir. Onun istediği Tanrı sözüdür. O, Müjde’i verebilmek, etkili olabilmek, ruhsal açıdan duyulmak ve anlaşabilmek için dua eder, böylece kendi felsefesi içinde takılıp kalmayacak, Tanrı’nın yaratıcı, kurtarıcı ve yenileyen sözlerini ileten hoparlörü olacaktır. O sadık, dürüst ve namuslu bir tanıktır. İşte bu nedenle, mektupları ve konuşmaları ön plana çıkarttığı dua istemiyle bağlantılı olarak yetki, güç ve ağırlık kazanır. Efesliler yazılmış olan mektup bağışlayıcı Tanrı’nın verdiği böyle bir yeteneğin sonucudur ve dikkatlice okunması, iyi anlaşılması ve harfiyen uygulanması gerekmektedir.
İkinci cümle dolaysız bir dua değil, bir istem bildirimidir: “Ağzımı açarsam” Ağzımızı niçin açarız? Yemek, içmek, esnemek veya işlerimizi bildirmek için mi? Pavlus dilini, dudaklarını ve ağzını Tanrı’ya adamıştır, Tanrı onu yetki veren sözüyle dolduracaktır. Kendisi diri Tanrı’nın konuşan bir elçisi olarak kalmak istemektedir. “ Tanrı Mesih’in kişiliğinde insanların suçunu saymayarak dünyayı kendisiyle barıştırıyordu. Bize de barışçılık sözünü verdi. Bu nedenle Mesih adına elçilik ediyoruz. Tanrı dileğini bizim aracılığımızla yalvarırcasına belirtiyor. Biz de Mesih adına yalvarıyoruz: Tanrı’yla barışın. “ (II. Korintoslular 5:19-20)
Pavlus’un kendisi için dua edilmesini istediği üçüncü cümle, insanın Tanrı sözünü tüm gücü ve amacıyla söylemeye cesaret edemeyeceği fikrini içermektedir. Elçi bu nedenle, Kurtarıcının sözlerine korkmadan, tasalanmadan ve ruhsal çekinceye kapılmadan açıkça ve net olarak tanıklık edebilmeleri için ruhsal cesaret gösterilmesini talep eder.
Pavlus’a göre Müjde’in gizemi, Mesih aracılığıyla tamamlanan kurtuluşun yalnız Yahudiler için değil, putperest uluslar için de geçerli olmasında yatmaktadır. Çarmıhtan sonra dirilen onların günahların cezasını Tanrı önünde çekmiş, bu gizeme inanların her birine kurtuluş hakkı tanımıştır.
Bundan sonraki cümle, Elçinin Tanrı’nın elçisi olduğuna ilişkin açıklamasıdır. Onun görevi bu çığır açan gizemi Tanrı tanımaz halklara yaymaktır. Ancak bu elçi aylardan, belki de yıllardan beri hapishanededir. –zincirlerle bağlıdır- Pavlus kendisine acı veren bu zincirden kurtulmak için dua etmez, o, Tanrı sözü aracılığıyla kendisine verilmiş olan Müjde’i yayma yetkisini ve cesaretini kapsayan yeteneği için dua etmektedir. Diri Rab onun bu yakarışlarını işitti ve ona öldürülmesinden sonra bile konuşulan birçok önemli mektuba imza attırdı. Onun kesik başı bugünde konuşmasını sürdürmekte.
Anlatılanlar ilginç gelebilir, oysa Pavlus mektuplarını gardiyanının gözü önünde sekreteri Timeteos’a yazdırmıştır. Zincirler içindeki tutuklu bu nedenle, gardiyanına dolaylı veya dolaysız yoldan Müjde’i tanıtabilmek için istediği cesaretin kendisi açısından çok önemli ve acil olduğunu tekrarlar. Şunu artık iyice anlayalım ki, yeniden doğan bir kişinin verdiği her müjde ve yaptığı her iyi iş, bu dünyada şeytanın egemenliğine vurulmuş bir darbedir. Belki de bu nedenle Tanrı sözünü aktarırken kendimizi emin hissetmeyiz ve söylediklerimize dikkat ederiz. Böyle bir işlemin gerçekleşmesi Kutsal Ruh’un insani korkuyu yenmesine bağlıdır.
Tanrı’nın silah donanımı konusu “zorunlu” sözcüğüyle kapanır. Pavlus, Kutsal Ruh’un kendisini, İsa ve O’nun hazırladığı kurtuluşa tanıklık etmeye zorladığını söyler. Diri Tanrı’nın Ruh’u ona saygı göstermesi ve dikkatli davranması konularında baskı yapar, böylece doğru zamanda, doğru yerde Tanrı’nın doğru sözlerine tanıklık edebilecektir. Tanıkların Kutsal Ruh tarafından zorlanması kutsalların sıkça işlediği günahlardan birini de ortaya koymaktadır. Onlar konuşmak zorunda oldukları zamanlarda susmaktadırlar. Oysa Mesih içinde yaşayanlar, O’na tanıklık ettiklerini dile getirmek zorundadırlar. Bunun için gereken abartılı bir coşku, düşünülmeden yapılan bir konuşma değil, Tanrı Ruh’unun müşfik yönetimidir. Ulusların Elçisi, bu bağlamda kiliselerinden, kendisinin Ruh yönetiminde ve cesaretle konuşabilmesi için dua etmelerini istemektedir.
Dua: Göklerdeki Babamız, bizi İsa Mesih’in tanıklar zincirine katılmaya çağırdığın için sana teşekkür ediyoruz. Bize yaratıcı sözünü tekrarlama hakkını bağışladığın için sevinçliyiz. Korkaklığımızı, tembelliğimizi ve cesaretsizliğimizi yenmemize yardımcı ol, ağzımızı kendi sözünle doldur ki, Ruh’unun bize tanıklık etmeyi buyurduğu şeylere doğru anda tanıklık edelim. Âmin.
Sorular:
35.Pavlus’un dilekleri arasında senin dikkatini en çok hangisi çekti?