Previous Lesson -- Next Lesson
4. Günahkar Yahuda'nın Yerine Mattiyas Seçiliyor (Elçilerin İşleri 1:15-26)
Elçilerin İşleri 1:21-26
21 «Buna göre, Yahya'nın vaftiz döneminden başlayarak Rab İsa'nın aramızdan yukarı alındığı güne değin bizimle birlikte geçirdiği bütün süre boyunca yanımızda bulunmuş olan adamlardan birinin, 22 İsa'nın dirilişine tanıklık etmek üzere bize katılması gerekir.» 23 Böylece iki kişiyi, Barsaba denilen ve Yustus olarak da bilinen Yusuf ile Matiya'yı önerdiler. 24 Sonra şöyle dua ettiler: «Ya Rab, sen herkesin yüreğini bilirsin. 25 Yahuda'nın, ait olduğu yere gitmek için bıraktığı bu hizmeti ve elçilik görevini üstlenmek üzere bu iki kişiden hangisini seçtiğini göster bize.» 26 Ardından bu iki kişiye kura çektirdiler; kura Matiya'ya çıktı. Böylelikle Matiya on bir elçiye katıldı.
Elçiler oturup felsefi olarak "neden Yahuda İsa'yı ele verdi" tartışması yapmadılar, ama Tanrı'nın adil yargısına güvendiler. Bu olaylardan sonra geriye dönüp bakmadılar ve yollarına devam ettiler, kendilerini dünyaya vaaz verme görevine yönelttiler. Elçiler, tekrar aynı sayıya ulaşabilmeleri için dua ettiler, böylece Kutsal Ruh geldiğinde tekrar oniki elçi olarak görev yapabilirlerdi.
Bu göreve aday gösterilen kişinin en başından beri İsa'nın yanında olması gerekliydi. İsa'nın hayatına, işlerine ve ölümünden dirilişine kadar tüm olaylara tanıklık etmiş birisi olması önemliydi. Oniki elçi İsa'yla şehirden şehire gezerken yanlarında başka kardeşlerde vardı. İsa yetmiş kişilik bir grubu Galile'de ki hizmet için görevlendirmişti. Böylece elçisel hizmet adayları için bir çok ciddi bir tanımlama yaptılar, bu grubun içerisinde özellikle vaftizci Yahya'nın yanında bulunmuş, onunla çalışmış, günahlarını tövbe etmiş ve Göksel Krallığın gelişini bekleyenlerden birini seçmek istediler. Aslında Yahya'nın "İşte dünyanın günahını ortada kaldıran Tanrı Kuzusu" seslenişini duyan bir çok kişi vardı ve bunun için su ile vaftiz eden öğretmeni bırakıp, Ruh ile vaftiz edecek öğretmeni takip etmeye başladılar. İsa'yı aralıksız bir şekilde takip edenlerin diğerlerine göre daha hikmetli ve mantıklı olduklarını varsayabiliriz. Fakat öğrenciler bunun tam tersini kanıtladılar. Kutsal Ruh'un hazırladıklarından başka hiç kimse gerçek bir imana, sevgiye ve ümide uygun değildi. Öğrenciler İsa'nın sözlerini yakından dinlemişlerdi fakat yürekleri gururluydu. Dirilişten sonraki yüceliği görmüşlerdi ancak Kutsal Ruh gelip onlarda konut kurana kadar boş bir şekilde kalmışlardı. Bazı yazarlar Yahuda'nın ardından gelecek elçiyi seçminin Tanrısal olmadığını, aceleci bir insan işi olduğunu düşünüyorlar ve Tanrı'nın Pavlus'u zamanı gelince Yahudi olmayan halklara Tanrı sözünü duyurmak için seçtiğini söylüyorlar.
Onbir elçi ilk olarak dünyaya Mesih'i vaaz verme konusunu değilde tekrar oniki kişiye tamamlanma konusunu düşünüyorlardı. Petrus diğer elçilerle bir harmoni oluşturdu ve büyük bir toplantı düzenleyip, yeni elçi adaylarını sordu. Ondan sonra son kararı yüreklerin tutumunu bilen Rabbe bırakatılar. Petrus'un bir episkopos gibi karar vermediğini veya demokratik bir şekilde çoğunluğun kararına yönelmediğine dikkat çekmeliyiz. Onun yerine, hep beraber Rabbin önünde bir araya geldiler, ve göksel yargısı ile acil bir yön göstermesini dilediler.
Tanrı'nın sesini işitebilmek için Kutsal Ruh'un tanıklığında kura çekmeye karar verdiler. Ondan sonra yedi tane diyakon seçtikleri sırada elçiler tüm seçme yetkisini kiliseye verdiler. Kutsal Ruh'un Barnabas ve Pavlus'u şeçmesi Antakya'da gerçekleşti, bu olaylar gerçekleşirken kilise önderleri dua ve oruçla Mesih'in yönlendirişini arıyorlardı. Aslında gerçekte Elçilerin İşlerinin tarihi, Mesih'in tarihi işlerini anlatır. Mesih'in işleri Tanrı'nın Krallığının daha güçlü yayılabilmesi içindi. Bizler Papa'nın otoritesinde bir kilisede, demokratik bir politik sistemde veya sosyalist bir diktatörlükte yaşamıyoruz, ancak bizler İsa Mesih'in yönlendirişi altında yaşıyoruz. Rabbin gücü, Kutsal Ruh'un inanlıların yüreklerinde çalışmasıyle ortaya çıkıyor.
Kilise'nin sorumluluklarını diyakonlara, önderlere ve hizmet eden kardeşlere emanet etmek önemlidir. Bizler kendi düşüncelerimizi iradelerimize veya ailelerimizin yeteneklerine bel bağlamıyoruz, bizler tamamiyle duaya güveniyoruz. Kilise Önderlerimizin seçimide buna benzer bir mantıkla yapıyoruz, kişinin zenginliğine, sosyal sınıfına veya gücüne göre seçmiyoruz, fakat İsa Mesih'in kendi arzusuna ve isteğine göre seçmesini tercih ediyoruz. İşte o zaman Rabbin işi layığıyla tamamlanabiliyor. Bir Papaz, Önder veya Pisikopos için başarı; ilahiyat okulunda öğrenim derecesinden gelmiyor fakat Mesih ile ilişkisinden ve aldığı çağrıdan geliyor. Çağrı almadan hizmet etmeye çalışan birisi cenneme gitme tehlikesi içindedir.
Onbir elçiler Mesih'in hizmetini beraber yapıyor ve bağımsızlığa izin vermek istemiyorlardı. Öğrenciler kimsenin yürekleri, karakterini, doğal yeteneklerini ve bağlılıklarını da bilmiyorlardı. Öğrenciler hep beraber dua edip Tanrı'nın yüzyirmi kişinin arasından bu hizmet için bir aday seçmesini ve bu kişiyi Ruh'ta güçlendirmesini istediler. Eğer Tanrı Oğlu, Kilise Önderlerinin atanmasına karışmasaydı, işte o zaman bu hizmet tamamiyle yararsız olurdu.
Sonuç olarak bu hizmet için aynı niteliklerde iki kişiyi aday gösterdiler, fakat bu konuda detaylı bir bilgimiz yok. Elimizde kuranın nasıl atıldığına dairde bir bilgi yok. Fakat seçilen kişinin Matiya olduğunu biliyoruz, elçisel görevi yerine getirebilmesi için çağırılmıştı. Daha birkaç gün geçmeden Mesih bu yeni elçiyi Kutsal Ruh'u ile doldurdu ve Krallığına aldığını onayladı. Seçilmiş olan Matiya hakkında başka elimizde hiçbir bilgi yok.
Dua: Ya Rab, yeterli olmayan bizleri kendi hizmetine aldığın için teşekkür ediyoruz. Sen eğitir, güçlendirir, donatır ve gönderirsin. Bizlere lütfet ve yüreklerimizde ki gururu kır ve bizleri yenileyip güçlendir. Böylece senin hizmetin için iyi bir şekilde çalışabilelim.
Soru 8: Mesih'in hizmetine katılmak için gerekli şartlar nelerdir?