Previous Lesson -- Next Lesson
YUHANNA - Işık Karanlıkta Parlıyor
Mesihin İncilinin Yuhannaya Göre Yorumu
3. Vaftizci’nin Güvey İsa’ya Tanıklığı (Yuhanna 3:22–36)
YUHANNA 3:22-30
22 Bundan sonra İsa ile öğrencileri Yahudiye diyarına gittiler. İsa onlarla birlikte orada bir süre kalarak vaftiz etti. 23 Yahya da Salim yakınındaki Aynon’da vaftiz ediyordu. Çünkü orada bol su vardı. İnsanlar gelip vaftiz oluyorlardı. 24 Yahya henüz hapse atılmamıştı. 25 O sıralarda Yahya’nın öğrencileriyle bir Yahudi arasında temizlenme konusunda bir tartışma çıktı. 26 Öğrencileri Yahya’ya gelerek, “Rabbi” dediler, “Şeria nehrinin ötesinde birlikte olduğun ve kendisi için tanıklık ettiğin adam var ya, işte o adam vaftiz ediyor, herkes de O’na gidiyor.” 27 Yahya şöyle cevap verdi: “İnsan kendisine gökten verilmedikçe hiçbir şey alamaz. 28 ‘Ben Mesih değilim, ama O’nun öncüsü olarak gönderildim’ dediğime siz kendiniz tanıksınız. 29 Gelin kiminse, güvey odur. Ama güveyin yanında duran ve onu dinleyen dostu onun sesini işitince çok sevinir. İşte benim sevincim böylece tamamlandı. 30 O büyümeli, bense küçülmeliyim.”
Fısıh bayramından sonra İsa Kudüs’ten ayrıldı, vaftiz etmeye başladı. Öğrencileri O’na eşlik ediyorlardı; çünkü onlar ikinci doğum için kibir ve gururlarından vazgeçmeleri gerektiğini, günahlarını itiraf etmeksizin kurtuluşa sahip olamayacaklarını biliyorlardı. Günahların affı için vaftiz, kişinin çaresizliğini gösteren bir simgedir. Tövbe eden imanlı bununla, Allah ile yeni bir antlaşmaya girmeyi arzuladığını belirtir. Vaftizci Yahya, Ürdün Vadi’sinin kuzey ucunda olması gereken Aynon’a giderek hizmet yerini değiştirdi. İnsanlar onun yanına gelip yüreklerini döküyorlar; o da onları vaftiz ederek Mesih’le buluşmaya hazırlıyordu.
Rab İsa, Fısıh bayramından sonra doğrudan Celile’ye gitmedi. Ülkenin bir başka yerinde tövbe eden insanları vaftiz etmeye başladı. O’nun yetkisi Vaftizci’nin yetkisinden çok daha üstündü. Vaktiyle Yahya’nın çevresinde toplanan insanlar şimdi akın akın O’nun yanına geliyorlardı. Bu gelişmenin ardından, onların izleyicileri arasında bir gerilim baş gösterdi. Bu iki önderden hangisinin, kişiyi günahlardan arıtmaya yetkin, Allah’a daha yakın olduğu tartışılıyordu. Bu, onlar için son derece önemli ve derin bir soruydu; çünkü onlar bundan böyle yaşamlarını, izleyecekleri öğretmen için nasıl kutsamaları gerektiğini düşünüyorlardı. Sen de kardeşim, nasıl kutsanabileceğini düşündün mü?
Vaftizci’nin büyük bir denemeye direnmesi gerekecekti. Hizmetinin son döneminde, zindana atılmasından kısa bir süre önce, büyük başarısına rağmen İsa’ya haset etmedi; tersine alçakgönüllülükle, “Şayet Allah, kendisine güç, bereket ve ürün bağışlammışsa, hiçbir insan kendiliğinden iyi işler yapamaz” dedi. Bu itiraf biz imanlıları gerçekçi kılıyor; ruhsal bilgimiz, dualarımız, güzel ve akıcı konuşmalarımız, bizleri övünmeye, böbürlenmeye sevk- edemez. Elde ettiğin ruhsal bir bağış senden değil, sadece Allah’tan kaynaklanır. Allah’ın sana buyurduğu her işi yapsan bile, sen faydasız bir kuldan ibaretsin. Vaftizci o yüzden kendisi için bir ayrıcalık aramadı, sahip olduğundan fazlasını iddia etmedi. Tersine, sadece Allah’ı yüceltti. Yahya, öğrencilerine bir kez daha Mesih olmadığını bildirdi. Belki, İsa Mesih’in muzaffer bir komutan gibi, görkemli meleklerden oluşan ordularıyla yeni egemenliği duyurarak Kudüs’e girmesini bekliyordu. Ne garip, bütün bunlar olmadı. İsa da kendisi gibi insanları vaftiz ediyordu. Vaftizci şaşkına döndü; ama gene de mütevazı ve uysal bir şekilde hizmetine devam etti. Mesih’in sadece bir ulağı olduğunu, O’nun yolunu hazırlamakla yükümlü olduğunu biliyordu.
Yahya, büyük bir sadakatle kendisine duyurulan tanrısal bildiriyi korudu. İsa’nın güvey, tövbe eden ve kendisine gelin olmak üzere vaftiz suyuyla arıtılan imanlıların Rabb’i olduğuna tanıklık etti. Bu “gelin”, iman bağında Mesih’le birleşmek amacındaydı. Kutsal Ruh bugün de bu ruhsal birliği kuruyor; öyle ki, Pavlus, “Biz Mesih’in bedeninin üyeleri, O ise başımızdır; O’nunla bir olduk” diyor. O halde Mesih bizi yok etmek isteyen yargıçımız değil, kurtarıcı güveyimiz, kutlu başımızdır.
Vaftizci uzaktan Mesih kilisesinin nasıl büyüdüğünü sevinçle izliyordu. Ne var ki, o, Mesih’in yanında duruyordu, O’nun topluluğunun içinde değildi. Gerçi O’nun sadık arkadaşı olduğunu çevresindekilere bildirdi; ama Yahya çölde inzivaya çekilmeyi tercih etti. Mesih ise, doğrudan başkente giderek mucizeler yaptı, tanrısal vaazlarda bulundu. Yahya sevinç içinde Allah’ın Egemenliği’nin nasıl büyüdüğünü takip ediyor, daha da yayılmasını arzuluyordu. Gelinine seslenen “güvey İsa”’nın sesi ve şöhreti onu mutlu kılıyordu. Mesih’in başarısına ilişkin haberler, çevreye huzur veren göksel bir ezgi gibiydi. Mesih’in lütfu ve esenliği böylece haşin tabiatlı Vaftizci’yi hizmetinin son günlerinde kuşattı. Yahya, büyük bir düğün şölenindeymişcesine sevindi, coştu.
Yahya, ölüme gitmeye, hizmetini tamamlamaya hazırdı, izleyicilerini çoğaltmak istemedi. Mesih’in kilisesinin büyümesi için küçülüp silinmeyi tercih etti. Değerli okuyucu, toplantılarınıza kim başkanlık yapıyor? Her biriniz önderliği ele geçirmek için diğerine karşı mı çalışıyor, yoksa Mesih’in güçlenmesi için içinizden her biri küçülmek mi istiyor? Sen de Yahya’nın sözüne katıl: “O büyümeli, bense küçülmeliyim.”
DUA: Rab İsa, Vaftizci’nin yolunu hazırlayıp gelişini müjdelediği sen Kurtarıcı Mesih’e tapınır, hamdederiz. Vaftizci gibi bizlerin de çevremizdekilerin yüreklerini sana ve Ruhu’na hazırlayabilmemiz için bizlere cesaret ve iman itaati ver.
SORU:
- Mesih nasıl güvey oluyor?