Previous Lesson -- Next Lesson
4. İSA İKİ ÖĞRENCİSİNE GÖRÜNÜYOR (Markos 16:12-13)
Markos 16:12-13
12 Bundan sonra İsa kırlara doğru yürümekte olan öğrencilerinden ikisine değişik bir biçimde göründü. 13 Bunlar geri dönüp öbürlerine haber verdiler, ama öbürleri bunlara da inanmadılar.
Fısıh haftasının ilk günü İsa’nın iki öğrencisi keder içinde kutladıkları bayram sonrası, köylerine dönmekteydiler. Müjdeci Luka bu olayı ayrıntılarıyla bildirir (24:13-35). Luka, öğretmenlerinin çarmıha gerilmesiyle bütün ümitlerini yitiren bu öğrencilere İsa’nın eşsiz sevgisini vurgular.
Çoğu izleyicileri O’nun gelişinin hem ruhsal, hem dünyasal bir amaçla gerçekleştiğini sanıyorlardı. Mesih’in egemenliğinin bu dünyadan olmadığı kafalarına bir türlü girmiyordu. Emayus öğrencileri böylelikle dinle dünyayı, siyasetle imanı, zamanla sonsuzluğu ayırt edemez olmuşlardı.
İsa’nın kendilerini nefsi inkâra, kibirden, gururdan kurtulmaya yönelttiğini, tevazuuya, sevgiye ve fedakârlığa çağırdığını kabul etmek istemiyorlardı. Mesih, Egemenliğini top-tüfek üzerine kurmaz O’nun izleyicisi olabilmek için kişi yüksek diplomalara, güçlü aracılara muhtaç değildir. Kendisini izleyenlere yeni bir ruhsal yaratılış veren, onları kendisine dönüştüren Mesih Yeni Yaşam’ın yoludur.
Bu gerçeklerin özünü kavramak, köklü bir zihniyet değişimini, yürekten tövbeyi gerektirir. İsa’nın ardından giden kişi yepyeni bir amaç edinir, mal, yetki hırsından kurtulur. İsa bize günah ve denemeden kurtulmanın reçetesini veriyor. O’nun yaşamını kendisine rehber edinen kişi kendisini herkesin hizmetçisi kılar, en büyük, en amansız hastalığın günah olduğunu anlar.
Öğrenciler bu konuyu gereğince anlayamadılar. Her ikisi de Mesih’in güçlü bir egemenlik kuracağını düşünmüştü. Oysa karşılarına çarmıhta zayıf bir insan çıkmıştı. Nice umutlar bağladıkları bu üstün Kurtancı’yı bir gün önce gömmüşlerdi. Şimdi umudun yerini umutsuzluk almış, çareyi devlet makamlarından kaçmakta bulmuşlardı.
Bu düşüncelerinden ötürü Mesih onları azarladı. Onlara “anlayışsız, hissiz" dedi, çünkü Kutsal Ruh’un kendilerine öğrettiği gerçekleri kavrayamamışlardı. Mesih’in ölmesi, dirilerek yüceliğe girmesi gerekiyordu. O’nun ilkesi hükmetmek, egemen olmak değil, barıştırmak, bu uğurda ölümü dahi kucaklamaktır. O, bu dünyaya bizim yerimize ölmeye geldi. Çarmıha Gerilen’i inkâr eden kişi Allah’ı gerçek anlamda tanıyamamıştır. O’nun engin yürekli Kuzusu yanında olmaksızın Allah’ın huzuruna çıkmak niyetinde olan insan, daha kendisiyle Kutsal’ı ayıran günahının büyüklüğünden haberdar değildir.
Çarmıha Gerilen, Allah’a götüren tek yol, tek köprüdür. Ölümden Dirilen, güvenilir biricik aracıdır. Allah katında bir tek doğru insan yoktur, Mesih doğruluğumuzdur.
Emayus öğrencileri içeri girdiğinde on bir öğrenci korku ve çaresizlik içinde üst odada oturuyorlardı. Öğrenciler Mesih’le karşılaştıklarını, O’nun kendilerine ölümünün gerekliğini, sonra da dirilişini anlattığını söyledikleri zaman içerdekiler birbirlerine bakıp düşünmeye başladılar. Çünkü onlardan önce Mecdelli Meryem ve daha birkaç kadın onlara benzer bir olaydan söz etmişlerdi. Mesih acaba gerçekten dirildi mi?
Belki o zaman bir kısmı, “Bu doğru olsa, önce bize görünürdü” demişlerdir. Sonunda bunun doğru olamayacağında karar kıldılar. İnanmadılar O’nun dirildiğine. Doğru, diri bir imana sahip değillerdi, çünkü henüz Kutsal Ruh içlerine girip meyvelerini vermeye başlamamıştı.
Dua: Ölümden dirilen Rab, imansızlığımızı, anlayışsızlığımızı bağışla. Çarmıhtaki zaferini, ölümünün gerekliliğini görebilmemiz için gözlerimizi aç. Sen kutsal ve diri olansın. Ölüm seni tutsak alamadı. Kendini yeryüzünde insan biçiminde nasıl gösterdiysen, bugün de aramızda Ruhunla mevcutsun. Yalnızca seni sevip, tıpkı senin gibi tüm insanlara hizmet ederek seni gereği gibi takip edebilmemizi sağla. Amin.
Soru 24: Öğrenciler İsa’nın ölümüne neden akıl erdiremediler? O’nun dirilişine neden inanmadılar?